juli 2016

ma	di	wo	do	vr	za	zo
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31
«   kies maandapril 2021januari 2021juli 2019oktober 2018juni 2018januari 2018november 2016juli 2016februari 2016juni 2015december 2014december 2013maart 2013maart 2012december 2011januari 2011september 2010mei 2010januari 2010oktober 2009juli 2009juni 2009mei 2009april 2009maart 2009februari 2009december 2008oktober 2008september 2008augustus 2008   »

Deze zomer deed ik iets wat ik in jaren niet meer had gedaan: een reportagereis maken naar een ver en voor mij onbekend land. Vind ik dat nog leuk? Sta ik er nog open voor? Lukt het me na jaren van vooral bladen en boeken maken weer om het journalistieke handwerk op te pakken? Dat waren de vragen die ik mezelf van tevoren stelde.

Ja, ja en ja. Dat zijn de antwoorden op die vragen. Superleuk vond ik het zelfs. Drie weken na terugkeer heb ik nog steeds moeite om weer te aarden in Nederland. Oeganda is zo'n gastvrij, vriendelijk, leuk en mooi land! Zintuigen prikkelend ook. Zoveel kleuren, geuren, geluiden en andere sensaties die je in Nederland niet meemaakt... Schrijven en werken ging er ook prima. Ik was onder meer een dagje fietskoerier in Kampala, interviewde Nederlandse ondernemers in Oeganda en bezocht het door burgeroorlog geteisterde noorden van het land, dat er met behulp van ICT weer bovenop probeert te komen. Mooi om te zien hoe ondernemende jongeren en hulporganisaties in scholen, kerken en dorpshuizen computerhoekjes inrichten waar jongeren nieuwe vaardigheden kunnen opdoen. Dochter Julieth deed tegelijkertijd vrijwilligerswerk in Oeganda, maar naar haar had ik geen omkijken, want die ging als een speer. Laatst zaten we als twee oude Muppets op mijn balkon vol heimwee terug te blikken op onze Oeganda-reis. Er was maar één ding dat ik minder vond dan op eerdere reizen. Dat was het reizen achterop boda-boda's, lichte motoren die op korte afstanden het voornaamste transportmiddel zijn. Doodsangsten stond ik uit als we met 80 kilometer per uur van een helling af raasden terwijl er metersgrote gaten in het wegdek zaten, geiten onverwacht overstaken en niemand zich aan de verkeersregels hield. Toch een dagje ouder geworden...